Historia powstania Kopalni Staszic

Obszar górniczy dzisiejszej kopalni „Staszic” należał w XIX wieku do dóbr mysłowicko-katowickich, których właścicielem była rodzina Wincklerów. W roku 1896 Franciszek von Thiele-Winckler połączył kilkanaście drobnych kopalń i nie eksploatowanych jeszcze pól górniczych tworząc pole „Reserve” wielkości prawie 23 km2. W 3 lata później firma „Spadkobiercy Gieschego”, posiadająca kopalnię „Giesche” (obecnie „Wieczorek”), graniczącą od północy z polem „Reserve”, zakupiła 17 km2 tego pola. Kopalnia „Giesche” nie rozpoczęła jednak eksploatacji w nowo nabytych polach. Na zasoby w polu „Reserve” zwrócono jednak uwagę dopiero około roku 1955, kiedy to w związku z rosnącym zapotrzebowaniem na węgiel trzeba było budować nowe kopalnie. Początkowo rozważano eksploatowanie zasobów tego pola przez kopalnię „Wieczorek”. W roku 1956 podjęto jednak decyzję o budowie odrębnej kopalni. Kopalnia „Staszic” rozpoczęła działalność wydobywczą w lipcu 1964 roku. Założono, że będzie to najbardziej nowoczesna kopalnia w polskim górnictwie, wyposażona w najnowsze rozwiązania techniki górniczej. Kopalnia miała docelowo wydobywać 10000 ton węgla na dobę.
Już pierwszą ścianę w pokładzie 364 wyposażono w płytkozabiorowy kombajn typu Anderson-Boyes z napędem cięgnowym. Ciągła pogoń za nowoczesnością doprowadziła do wzrostu wydobycia do 16000 t/dobę. W okresie rozbudowy kopalni ujawniło się nie przewidywane wcześniej, bardzo duże zagrożenie metanowe.
W 1973 roku wykorzystano w oddziałowym transporcie materiałów, podwieszone kolejki firmy „Becorit”, a w 1975 roku przeprowadzono próby ze spalinową, jednoszynową kolejką spągową tej samej firmy.

Kopalnia Staszic

W 1975 roku do transportu urobku na poziomie 720 m zastosowano automatyczny transport szynowy ASEA. Osiągnięto wyniki powyżej 3000 t/dobę a najlepszy w tym okresie wynik uzyskano w 1973 roku, 5569 t/dobę i 168 m postępu miesięcznego w ścianie o długości 200 m i wysokości 3.0 m, wyposażonej w obudowę Rheinstahl i kombajn Anderson-Mavor. Na przełomie lat 1991-92 zastosowano wysokowydajny kompleks ścianowy z kombajnem ELECTRA i obudową licencyjną firmy MECO. W roku 1992 uzyskiwano produkcję w granicach 6000 ton na dobę, a maksymalnie 8400 t/dobę. Po zastosowaniu w ścianie 1003 kombajnu Electra-1000 zyskano wydobycie maksymalne 12.959 ton na dobę.
Podstawowe urządzenia wyposażenia ścianowego:
- obudowy zmechanizowane; osłonowe zawałowe Glinik-Meco, Glinik, Fazos i Tagor oraz podporowa podsadzkowa Fazos,
- kombajny ścianowe: Electra-550, Electra-1000 i KGS-445,
- przenośniki ścianowe: Meco, Glinik-Meco, Rybnik-80.

Roboty przygotowawcze realizowane są głównie za pomocą kombajnów chodnikowych AM- 50, RH-22, oraz wprowadzonego po raz pierwszy w Polsce kombajnu Joy typu Continuous Miner.
Kopalnia ma największe operatywne zasoby węgla wynoszące 348100 tys. ton, czego konsekwencją jest najdłuższa przewidywana obecnie żywotność kopalni – 87 lat.

Informacje uzyskane ze strony:
https://www.wegiel.katowice.pl